'Likes' op Facebook
Dan maar niet. Niemand die aan de belt trekt: "He, waar blijft je blog nou? Ik zit al weken smachtend te wachten op je zieleroerselen .." En hoe langer ik aanwezig blijf bij het gevoel van niks, des te meer ik denk: "Waarom doe ik het eigenlijk? Voor de lol? Voor zoveel mogelijk 'likes' op Facebook? Of voor het opbouwen van een toekomstig publiek voor mijn ooit uit te geven boek?"
ZIN
Het antwoord op deze vraag vond ik na het lezen van het boekje 'ZIN. Lust in je leven door schrijven' van Geertje Couwenbergh. Schrijven vanuit je hart. Daar moest ik weer naar terug. Dat wat in je opkomt, zet je op papier. Zonder opbouw of enige logica. Polijsten kan altijd nog. Het gaat niet om erkenning, maar om bezieling. Die was ik even kwijt...
Bezieling
Vanuit de bezieling, die ik weer langzaam door mijn aderen voel stromen, wil ik nu eens niet praten over dat wat Ik wil bereiken. Ik heb de behoefte om schaamteloos en zonder nuance alle lieve mensen in mijn omgeving te promoten die iets vanuit hun bezieling gedaan hebben.
Trots
Zoals mijn vriendinnetje uit mijn geboortedorp Son: Jacqueline Rabenberg. Samen met haar man en drie kinderen verhuisde ze naar Beijing. In plaats van hulpeloos aan de kant te staan als expatvrouw, begon ze haar eigen sieradenlijn Jacky. Of mijn studiegenoot Marcel van Silfhout die samen met zijn vrouw het kook- en reisboek 'Kookcaravaan' heeft uitgegeven. En Jorg Heijmink Liesert die in het boek 'De kleine doerak deel 2' zijn ervaringen als jonge vader beschrijft. Ook ben ik super trots op mijn collega Judith Nijland die vorige week haar derde cd 'Four Zero' lanceerde. Maar nog trotser ben ik op mijn nichtje Floor die begonnen is op de acteeropleiding en haar ergenissen over het spelen van een konijn meesterlijk verwoordt in haar eigen column in de Weekkrant.
Goh, dit voelt pas fijn .... Even 'niks niet' is best voordelig. Voor mijn vrienden dan :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten