Ik ben kapot. Uitgeput. Moegestreden. Seizoen na seizoen lever ik mijn vrije vrijdagavond in. Ik leef mee, juich mee en sms mee totdat ik erbij neer val. Maar ik ben er nu helemaal klaar mee. Weer een talentenjacht op televisie? Nee, ik kan het niet meer aan.
TVOH
Maar er is een uitzondering: The Voice of Holland (TVOH). Binnenkort begint de tweede serie. Ik baal er wel van, want mijn agenda loopt al weer helemaal vol tot het einde van het jaar. Maar ik kan er niks aan doen. Ik geniet van al die muzikale talenten die het lef hebben om te zingen terwijl ze tegen de achterkant van een rij stoelen aan kijken.
Afzeiktelevisie
Eindelijk geen afzeiktelevisie meer. En ik hoef gelukkig niet de eerste tien afleveringen te kijken naar kneusjes die door niemand in bescherming worden genomen. Geen hyperactieve kandidaten met of zonder hun psychotische familieleden meer voor de camera.Tijdens de eerste serie van TVOH heb ik voor het eerst in mijn calvinistische bestaan op het puntje van de bank gezeten om met stomme verbazing de auditie van mijn heldin Kim de Boer te aanschouwen. Jezus, wat is dit? Ik kon er niet over uit. Wat een stoere meid. Piano spelen en zo mooi zingen tegelijk.
Jaloezie
En het gekke is. Ik voelde geen greintje jaloezie. Wat je op zich kan verwachten van iemand die zelf tot twee keer toe mee deed aan dit soort talentenprogramma's. Nee, het was puur geluk wat ik voelde. Honderden keren heb ik haar auditie op Youtube bekeken. En iedere keer weer was ik tot tranen geroerd. Met de hoop op meer van dit soort momenten, worstel ik me de komende maanden maar weer door de reclameblokken heen. En tel ik rustig tot tien als ik een kandidaat voor de zoveelste keer hoor zeggen "Ik heb er zo van genoten". Het is het hopelijk allemaal waard.
Tip
Heb ik nog wel een ander probleem: Wanneer moet ik mijn boek dan afmaken? Ik heb al een con centratiecurve van min nul en werk aan tien hoofdstukken tegelijk. Wie heeft een tip voor deze chaotische auteur?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten